Gerçekten acaip bir duyguymuş.
Balayıydı, aile yemeğiydi falan derken, ancak dün gece 1 gibi eve gidebildik.
Eşyaları arabadan indir, yerleştir zaman nasıl geçti anlamadık.
Bu koşuşturma içerisinde sanki daha önce hiç yaşamadığımız bir evdeymiş hissi gelmedi aslında.. Sanki hep burdaymışız ve bu da bizim için normal bir günmüş gibiydi. Evimizi 10 gündür göremediğimiz için özlemiştik sadece..
"Su basmasın" diye kapattığımız olan vanamızı açtık, buzdolabını çalıştırmaya başladık. Yanımızda getirdiğimiz bazı erzakları yerleştirdik. ve hadi uyuyalım artık dedikten sonra bile bir yarım saat geçti diyebilirim.
Tek tek pencereler kontrol edildi sonra başladık "Kapıyı kitledin mi", "alarmı çalıştırdın mı", "bu ışık nerden kapanıyor ya" demeye..
Evimizin hala bazı eksikleri var. Neyin nerde olduğunu tam kavrayabilmiş değiliz hatta.. Ama herşeye rağmen sabah erkenden kalkıp çabucak bir kahvaltı hazırladım "kocacıma". Peynirler, kalp şeklinde omletler, meyve tabakları falan artık evde neler bulabildiysem.. Ama meğer bizimki ekmek olmadan yumurta yemezmişşşş.. Evet evet gerçekten yemedi. O hazırladığım omleti resmen yemedi. veeee böylelikle bu da onun için hazırladığım son kahvaltı oldu.
Neyse hadi son kahvaltı demeyelim ama bir daha omlet yapmayacağım kesin. hihihihih
şaka bir yanaaaaa, bu akşam yemek de yapmayacağım, çünkü akşam için bir programımız var. Hatta yarın da.. Perşembeye henüz bir program olmasa da onu da bir şekilde dışarıda halledebilmeyi düşünüyorum. Sonra zaten düğünler var.. Artık pazar günü ilk yemeğimi şöyyyyleeee rahat rahat yaparım dimi amaa... Ama henüz ne yapacağımı bilmiyorum. Şuana kadar ona hiç yapmadığım bir yemek olsun istiyorum ama sanırım elimdeki bütün kozları kullanmışım. Farklı birşeyler bulmam lazımmmm..
Ayyy akşam olsun istiyorum.. Evimize gideyim, hala yerleştiremediğimiz eşyaları yerleştireyim, balayı valizini açıp komple makinaya atıvereyim. Sonra da bir güzel süslenip aşkımla gezmeye gidelim istiyorum.
Çok şey değil istediklerim. Şu geçtiğimiz zaman içerisinde her istediğim o kadar kusursuz oldu ki bundan sonrası için birşeyler daha isteyip, hayal etmeye utanıyorum.
Bu arada hala düğün fotoğraflarımızı alamamış olmanın burukluğu üzerimde.. akşam olsun bir de gidip onları alalım "istiyorum"
off yine mi fotoğraf yok dememeniz için Ilıca otelin kendi sitesine yüklediği fotoğraflardan bir kaçını paylaşayım artık.
No comments:
Post a Comment